شرکت های توسعه نرم افزار در ایران معمولا و اکثرا در مقوله مدیریت منابع انسانی با مشکل مواجه هستند. به همین دلیل است که اکثر برنامه نویس ها در محیط کاری خود احساس راحتی نمی کنند و همیشه عذاب می کشند و اکثراً فکر می کنند که در حال حیف شدن می باشند و باید در شرکت هایی مثل گوگل و یا مایکروسافت کار کنند .
دلیل اینکه برنامه نویس در محیط کار احساس راحتی نمی کند مدیریت اشتباه می باشد. مدیریت جوی را درست می نماید که برنامه نویس در آن جو نمی تواند نفس بکشد و همیشه دوست دارد در جای دیگری جز آنجا کار کند. کاری کنیم نیروی کار علاقه مند به پروژه بشود. گفتم به پروژه و نه برنامه نویسی به این دلیل که خوشبختانه اکثر برنامه نویس های ما به برنامه نویسی علاقه شدیدی دارند ولی متاسفانه به خود پروژه و یا محصول علاقه چندانی ندارند. برنامه نویس کاری ندارد که پروژه به کجا میرود آیا Fail می شود یا نه؟ آیا پروژه سر وقت تمام می شود یا نه؟ و این خیلی بد است که برنامه نویس فقط می خواهد رفع تکلیف کند.
برای اینکه بتوانیم برنامه نویس ها را از حالت رفع تکلیف خارج نماییم ...
باید انگیزه و علاقه در آنها به وجود بیاوریم . شاید بعضی از مدیران فکر می کنند انگیزه فقط با حقوق بیشتر به وجود می آید! بلی این مورد هم بی تاثیر نیست ولی اگر یک شرکت به برنامه نویس شما 10 هزار تومان هم بیشتر بدهد او خواهد رفت. پس یک انگیزه دهنده قویتر و بهتر نیاز است. به نظر بنده مهم ترین انگیزه درگیر کردن برنامه نویس به کل پروژه و ایجاد جو دوستانه (و نه ارباب رعیتی ) بین برنامه نویسان و مدیران است. به نظر شما چگونه می توان برنامه نویس ها را درگیر کل پروژه کرد به صورتکی که خودشان را مسئول بدانند ؟
Agile به ما کمک خواهد کرد که انگیزه لازم را در تیم توسعه ایجاد نماییم. در همه جلسات اسکرام باید تمام اعضای تیم توسعه حضور داشته باشند و هیچ کس شهروند درجه دوم نیست و همه برای ما یک سوپر من هستند .
ما در Sprint Planning کل تیم را درگیر پروژه می کنیم چرا که همه نظر می دهند که Story A چند روز کار می برد و این یعنی همه درگیر Story A هستند در حالیکه شاید یک نفر Story A را انجام خواهد داد. جلسه Daily Scrum خود یک انگیزه دهنده ناب می باشد.
در روش سنتی اول صبح، هیچ کس حوصله ندارد و به محض رسیدن پشت کامپیوتر مستقر شده و شروع به تق و توق می کند، انگار همه با هم قهرند. ولی در اسکرام اینگونه نیست، در اول صبح قبل از شروع به تق و توق تیم توسعه جلسه روزانه اسکرام را تشکیل می دهد. این جلسه که معمولا با بگو و بخند همراه است باعث می شود تیم روز را به صورت Active شروع نماید.
مورد دیگر Self-Organize بودن تمام متدلوژی های Agile مانند اسکرام می باشد. به طوریکه نیاز به سازماندهی آنچنانی اعضای تیم توسعه نیست و اعضای تیم بدلیل آشنایی با کل پروژه و شناخت کافی از نیازمندی های پروژه سازماندهی می شوند. و این هم می تواند باز در انگیزه بخشیدن به نیروی کار موثر باشد.
در نهایت Agile می تواند یک جو دوستانه و از همه مهمتر یک جو فعالانه (جوی که همه فعالند و نتیجه پروژه برای همه اعضای تیم مهم است ) برای پروژه های توسعه نرم افزار به ارمغان بیاورد.
